Treće festivalske večeri u Brčkom, takođe bez publike, odigrana je predstava koja pripada Bitef teatru iz Beograda, pod nazivom „Lepa Brena prodžekt“ u režiji Vladimira Aleksića i Olge Dimitrijević.
Ovom prilikom, dopustićemo da kažemo i da stvorimo sliku, a ta slika je, da je pozoriša sala bila ispunjena publikom, zasigurno bi se čulo zajedničko pjevanje pjesme Jugoslovenka.
Ljubav prema državi koja više ne postoji – Jugoslavija, u ovoj predstavi simboliše jedno vrijeme u kojem su mnoge generacije odrasle i pronalazi svoje mjesto u društveno-političkom kontekstu, kritikujući savremeno društvo na jedan šaljiv i duhovit način, dok se provlači sva ljepota življenja koju je država Jugoslavija posjedovala. Mlađe generacije nisu doživjele, kako vole da kažu stariji ljudi, doba „Juge“, ali zato je tu za njih predstava „Lepa Brena prodžekt“ spoj prošlosti i sadašnjosti.
U uvodnom izlaganju, Dževdet Tuzlić, može se primjetiti, nostalgičnim tonom otvara Festivalski razgovor sa gostima iz Beograda koji su dio predstave, a oni su: Jasna Đuričić, glumica i Vladimir Aleksić, reditelj i glumac.
Tuzlić podjeća da je predstava premijerno izvedena 19. decembra prošle godine u Beogradu. Takođe, je neveo ostatak osoba koje su neizostavan dio ovog pozorišnog komada. Oni su podijeljeni na različite aspekte fenomena Lepe Brene i koji su obrađeni u formi monologa. Brena graditeljstva – prema tekstu Vedrane Klepice je Jovana Gavrilović, a Brena biznismenka, prema tekstu Maje Pelević – Jasna Đuričić. Za Brenu pjesme, tekst Olge Dimitrijević izvodi Jelena Ilić, dok Brenu Jugoslovenku Tanje Šjivar predstavlja Tamara Krcunović, a Brenu seksualnosti, prema tekstu Slobodana Obradovića – Ivan Marković, dok je u distriktu Brčko tu ulogu odigrao Vladimir Aleksić.
Takođe, napominje da projekat nije zamišljen kao biografska predstava, nego je sagledana kroz fenomen Lepe Brene kao najveće muzičke zvijezde bivše Jugoslavije i obuhvata ovdašnje društvo u proteklih 40 godina.
Vladimir Aleksić: „Posebno je zadovoljstvo igrati ovu predstavu u gradu gdje je Fahreta Jahić odrasla i ona je veza za ovaj prostor. Povod za ovaj pozorišni komad je bila njena karijera koja prati sve promjene na prostoru bivše Jugoslavije, pa i raspad, zatim i njena muzička karijera je osjetila to, ali danas ona nije samo pjevačica nego i uspješna žena u biznisu. Predstava o Lepoj Breni je predstava o Jugoslaviji, o bivšoj zemlji, ali i o sadašnjoj, ono što je ostalo poslije. Iz tog razloga glavni lik je podijeljen na pet Brena. Lik Brene – kapitalizma, predstavlja danas jednu uspješnu osobu, koja je snašla, a preživjela svašta, pa i otmicu sina, a i dalje je čvrsta, zatim imamo Brenu – Jugoslovenstva, koja i dalje vjeruje u tu ideju, ne kao teritoriju nego ideju da smo svi jednaki i upravo se tu suočava sa spašavanjem oca u ratu koji se nalazi na drugoj teriotoriji, a zbog toga je bila optužena da je bila izdajnik. Zbog toga se i pita, šta biste vi uradili u takvoj situaciji?! Da li sam trebala obući uniformu?! Mi smo se tu bavili pitanjem savjesti, šta bi čovjek zaista uradio u takvoj situaciji? Imamo i Brenu – graditeljstva, u Rumuniji su se 80 – tih godina gradile visoke zgrade pod nazivom „Brenini stanovi“ jer su podsjećale na nju i njene duge noge i suknjice, a danas se više stanovi ne zovu po popularnim pjevačicama. Razlika je i u tome što su se ti stanovi prije dobijali, a danas se ljudi zadužuju u debele kredite da bi sebi priuštili stan. Zatim je tu i Brena – pjesme jer smatramo da je pjesma ostala krov pod kojim ćemo se ujediniti i, na kraju, Brena – seksualnosti, to su svi oni ljudi koji su je imitirali, pjevali njene pjesme.“
Jasna Đuričić: „Zanimljivo je to, da se glumac rijetko nađe u situaciji da tumači čovjeka koji je živ, obično su to istorijske ličnosti, a ovo je živ čovjek koji je u publici, a moram istaći da je njoj bilo još teže da pogleda ovo sve. Scena, je jako odgovoran prostor, glumac je u poziciji da saopštava istine, čitava predstava je urađena sa ukusom, a mnogi su dolazili u pozorište sa predrasudama, ali mi smo na to bili spremni i svi očekuju da je to pjesma, igra ili lakši žanr, ali poslije kada se spuste zavjese, te predrasude se povuku, jer smo sa posebnom pažnjom birali na koji način smo ispričali priče.“
A mi ćemo iskoristiti još jednu priliku, da ovaj razgovor završimo sa stihovima pjesme sa kojim upravo i predstava počinje: „Poželi sreću drugima, kad nemamo je ti i ja i nek’ se nikom ne desi ono što je meni i tebi.“
Kratak istorijat pozorišta Bitef teatar Beograd:
Bitef teatar je pozorište osnovano u Beogradu 1989. godine u rekonstruisanoj njemačkoj evangelističkoj crkvi, čija je gradnja počela 1940. godine u blizini Bajlonijeve pijace. Ispred je mali trg nazvan „Trg Mire Trailović“. Uloga Bitef teatra od prvih dana bila je, pored realizacije Bitef festivala i širenje efekata festivala i novih pozorišnih tendencija tokom cijele godine. Koncept Bitef teatra ostao je isti do danas. Otvoren je za sve vrste novih izraza, za prevazilaženje utvrđenih granica, za istraživanje i davanje podrške umjetnicima koji su spremni na hrabre iskorake. Ovaj teatar pokušava da pokaže kako je pozorište institucija koja i stvara kulturu, a ne ona koja samo povlađuje određenom kulturnom modelu. Zato se posebna pažnja poklanja pozorišnim aspektima koji su nedovoljno razvijeni u domaćem pozorištu, kao što su savremeni ples i teatar pokreta. Organizovan je po ugledu na moderna evropska pozorišta, nema stalno zaposlen umjetnički ansambl, već ga angažuje po projektima. Zaposlen je mali broj ljudi i oni stoje neprestano na usluzi svima koji razvijaju novu i drugačiju umjetničku scenu Beograda.
Piše: Anđelka Đurić
Foto: Dejan Đurković